طایفه طاهری افغانستان (11)

                                        

                                      نژاد و ملیت های افغانستان

                        قسمت یاز دهم: طایفه  طاهری

                                          نوشته: کریم پوپل نویسنده ویکی پیدیا

طایفه طاهری در کشورهای چون ایران ترکمنستان  وافغانستان زندگی داشته یکی از اقلیتهای کشور محبوب ما افغانستان بشمار می آید . این قوم در قسمت غربی و شمال غربی افغانستان زیست مینماید. زبان قوم طاهری دری لهجه هراتی  میباشند. نفوس این طایفه در هرات و بادغیس حدود 5-7 هزار نفر میرسد. دین این مردم اسلام مذهب آن حنفی و گروه کوچک آن در وزیر آباد کابل اهل تشیع میباشد.

داکتر دادفر سپنتا  قبلاً وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی  ریاست جمهوری سابق  از این قوم میباشند.

محل زندگی این قوم در ولسوالی کرخ  هرات میباشد.

تاریخچه طایفه طاهری

طایفه طاهری خویشرا نوادگان طاهر فوشنجی می‌دانند. طاهریان نخستین سلسله خراسانی است که از اطاعت کامل خلفای بغداد سر پیچید و به تشکیل دولتی نیمه مستقل محلی پرداخت. طاهرکه ازمادر عجم بود از اختلافات خانواده عباسی اموی، هارون الرشید مأمون الرشید و پسرانش استفاده نموده در نزد اعراب برای خود مقام بدست آورد. سپس اعلان خود مختاری را نمود.

خانواده طاهر از امیران و سرداران منطقه در نزدیکی شهر هرات به نام فوشَنج بود. در مبارزات ابومسلم برای روی کار آوردن بنی‌عبّاس شرکت داشتند. در اختلاف بین پسران هارون الرشید، امین و مأمون، طاهر پسر حسین جانب مأمون را گرفت و در جنگی که علی بن عیسی بن ماهان، سردار امین، در ری برضدّ مأمون کرد، طاهربن حسین او را شکست داد و کشت. هنگامی که مأمون به خلافت رسید به پاس این خدمات طاهر را، برای پاسداری از امنیّت شهر، شُرطه (پولیس) بغداد کرد و چند سال بعد حکومت خراسان را به او داد. طاهر پس از فتح بغداد، به امام رضا ولیهد مأمون نیز بیعت نمود. از این جهت به طاهر لقب ذوالیمینین دو دست راست داده شد. درسال ۲۰۷ه/۸۲۲م، هنگامی که طاهر حکومت خراسان را داشت، روزی در مسجد جامع مرو (ترکمنستان) نام خلیفه را از خطبه انداخت. اگرچه فردای آن روز او را مرده یافتند و گمان می‌رود که به وسیله جاسوسان خلیفه مسموم شده باشد، امّا این تاریخ را آغاز تلاش برای تشکیل حکومت‌های ملّی خراسان بود.

پس از طاهر جانشینان او ۵۰ سال حکومت خراسان را داشتند. معروف‌ترین امیر طاهریان، پس از طاهر فوشنجی، عبداله بن طاهر است که مردی دانا و دادگر بود و با آن که نام خلیفه را در خطبه نماز جمعه می‌آورد و هر ساله بخشی از خراج را به دربار خلافت می‌فرستاد، امّا به خلیفه اجازه دخالت درامور داخلی خراسان را نمی‌داد. سلطنت طاهریان در سال ۲۵۰ ه ش توسط یعقوب صفار سقوط می‌کند.. بازماندگان این قوم در کشاکش تاریخ زبان و فرهنگ شان تغیر نموده به اقلیت تبدیل می‌شود.